„Образованието е најголемото ниво на цивилизација. Има моќ да го зајакне најслабото од слабите, да му донесе мир на светот и да ја ублажи сиромаштијата. Честопати се смета како единствена осветлена патека во потрагата по среќа“.
- Гурудев Шри Шри Рави Шанкар
Краток преглед
Инспирирани од визијата на Гурудев Шри Шри Рави Шанкар за вредносно образование подеднакво за сите, Уметноста на живеење преку својата програма наречена „Грижа за дете“ исто така познат и како „Подари насмевка“, обезбедува бесплатно холистичко и вредносно образование за деца кои се надвор од дофатот на други владини или приватни програми.
Ефективноста на обезбеденото образование се мери преку:
Академски перформанси
Општ успех и сатисфакција на детето
Развој на деца во сите сфери на животот: социјална, психолошка и материјална.
Нашите предизвици и пристап
Многу училишта на Уметност за живеење работат во оддалечени области со ограничен пристап, каде финансиската неволја во семејството ги тера децата да се откажат од школување, за да можат да придонесат за семејниот приход. Во некои случаи, безбедноста е загрозена поради бунтовниците во регионот.
Фокусот е ставен врз образованието засновано на вредност, што помага да се зајакне умот преку јога, медитација и други техники на трансформација. Методологијата промовира когнитивен, физички, емоционален, социјален и духовен раст, а со тоа доведува до холистичко образование.
Под програмата „Подари насмевка“, спаѓаат три категории училишта: рурални, племенски и училишта за бездомници.
Посетете ја веб страната за проектите
Рурални училишта
Руралните училишта се во села поблиску до градовите, обично со пристап до пат и електрична енергија. За да се поттикне присуството на училиште, се обезбедува бесплатен превоз, оброци, униформи, книги и торби, а на родителите им се укажува важноста на образованието. Стапката на посетеност е 98%, а стапката на напуштање е нула.
Племенски училишта
Терминот „племиња“ се однесува на мали групи во Индија чие етничко потекло, култура и начин на живот се разликуваат од индиското општество. Обично се наоѓаат во оддалечени области, опкружени со шуми и немаат патишта и електрична енергија. Повеќето се економски слаби, а културата на племенските групи сочувани илјадници години сега се соочува со закана од истребување.
Првите училишта беа основани во 1999 година во племенските области Харканд, Западен Бенгал и Трипура и сега има 20 племенски училишта кои се грижат за над 2800 деца. Стапката на посетеност во овие училишта е 97% со стапка на напуштање помалку од 15%. 48% од учениците се девојчиња - ова не е вообичаено во овие области. Наставниците се регрутираат од локалните области и се обучуваат во Институтот за обука на наставници.
Училишта за бездомници
Бездомниците се соочуваат со уникатни предизвици, вклучувајќи сиромаштија, слаба хигиена и пренатрупаност. Децата од бездомните семејства често се неухранети и се фаќаат на мрежата на криминал и насилство. Лоциран во срцата на градовите, разликата помеѓу урбаните жители и бездомниците остава траги кај младите умови. Недостаток на бесплатно образование ги прави овие деца ранливи на зависности, како дрога, алкохол и подложни на кривични дела за да заработат пари.
Влијание:
Над 53.361 ученици добиваат бесплатно образование во 422 училишта низ 20 држави во Индија
во руралните, племенските и бездомните појаси каде е распространета сиромаштијата и каде работат и децата
Учители од прва генерација
кај многу од учениците
Намален детски труд и ран брак со девојчиња и деца
во селата каде има училишта на Уметност за живеење
Позначајни проекти
- The Art of Living’s 1st school
- Jharkhand Tribal School
- A New Hope @ The Wall of Death
- Dharavi School
- Victim of child labor turns into a provider of education
The Art of Living’s 1st school, rural Bengaluru, India
The Ved Vignan Maha Vidhya Peeth (VVMVP) was the first rural school started by Gurudev Sri Sri Ravi Shankar in 1981. The project started when Gurudev observed some local children playing in the dust near The Art of Living Center without access to education. A local volunteer was appointed to look after the children to give them basic lessons in hygiene, teach them educational games, and to serve them free healthy food for lunch. The school started attracting more students and a formal educational structure was established. Initially, daily wage earners were reluctant and children from only two villages attended the school. Today, the numbers have grown exponentially.
One of the students was a young girl called Priyanka. She studied from 8th to 10th standard, topped the school 10th standard exams, went on to do a diploma course in Electrical & Electronics and then got a job in Bengaluru Metro Rail Cooperation Ltd. She piloted the 1st Bangalore Metro as its train operator.
“At this young age, my daughter would have been working in the farms. We never dreamed she would get an education! I am so happy to see her going to school!”
- Mrs. Savitri, a parent whose child is a first-generation school-goer
Jharkhand Tribal School: Taking education to the Hinterlands
In 1999, when Gurudev asked Brij Chawla to do something for education in tribal areas, he resigned as General Manager in Bhartiya Cutler Hammer to work for Naxal-affected tribes in Jharkhand. He chose Ghatsila, deep in the tribal belt. One has to jump several feet to get off the train in the dark, with just a few minutes to do so. Chawla is in his 70s and often travels with big boxes carrying uniforms or books or other school material.
Today, there are 20 tribal schools dotted on Jharkhand’s map. Schools that have a high-quality infrastructure, including a multimedia room run by solar power. The instruction of education begins in local languages: Mundari and Oraon, and uses the Akiki script.
“My daughter, Dukhi, is the first person in our entire family to be getting an education. The others do not even know how to read or write. We are very grateful for this.”
- Jaba Soren, Jharkhand, whose daughter studies in one of the tribal schools run by The Art of Living
A New Hope @ The Wall of Death
After undergoing the Youth Leadership Training Program, Hiramati Sinha decided to open a free English medium school at the "Wall of Death" on the India-Bangladesh border in Bhuvaneshwarnagar, Assam, in 2003. She visited 1,500 families and encouraged parents to send their children. Despite a lukewarm response, Hiramati started Sri Sri Gyan Mandir with only 15 children. It now runs with almost 600 students. Several students are from local fishermen families, who are not educated themselves. A number of children of Armed Forces have also studied here.
Hiramati was given the Dr. B.R Ambedkar National Philosopher Award by Bharath Dalit Sahitya Academy in December, 2015, for opening this school. She has also started schools in Broninglo and Keipleo of the N.C. Hills District, in Dhargarband of the Karimgaj District, and in Khasiapuji of the Kasar District, some of which are insurgent areas.
Dharavi School: A Center of Education in Asia’s Largest Slum
Sri Sri Vidya Mandir is the first English medium school in Dharavi, Asia’s largest slum. Despite numerous challenges, such as the children’s difficult backgrounds with a history of abuse, unavailability of land, and parental indifference towards education, the school has thrived and succeeded in bringing education to the local residents. Over 400 children study at the Dharavi School.
Victim of child labor turns into a provider of education
Vinod Chauhan’s father was an alcoholic tailor and his mother a seasonal farm laborer. Due to his father’s habit, Vinod and his brother had to start working in a tea shop from morning to midnight, followed by a series of odd jobs – selling kites, selling vegetables, gardening, and so on. “We weren’t encouraged to focus on our education. I failed class 10 twice, and I did not even know how to read or write Hindi properly at that age.”
After finishing YLTP, Vinod got inspired to study, cleared class 10, and went on to complete his graduation in Commerce. “The growth in my personal life gave me more and more confidence and resolve to bring education to the children of poorer communities. I want to help other children, so they don’t go through what I had to. My dream is to see every child educated and to see them blossom into independent individuals.” Today, he runs a free school for over 250 students from poor communities in Dhar, Madhya Pradesh.
