Энэтхэгийн 702 сургуульд 70,000 сурагч үнэ төлбөргүй боловсрол эзэмшлээ
“Боловсрол бол соёл иргэншлийн хамгийн агуу хэмжигдэхүүн юм. Сул доройгоос дорой нэгнийг чадавхжуулснаар гариг дэлхийд энх тайваныг авчрах, ядууралыг оргүй арилгах хүч чадал нь эрдэм боловсролд бий. Энэ нь гагц, аз жаргалыг эрэлхийлэх зам мөр гэрэлтэхэд л үүнийг голчлон харна.”
- Гурудэв Шри Шри Рави Шанкар
Товч
Эрхэмлэх үнэт зүйлсийн боловсролыг бүгдэд өгөх Шри Шри Рави Шанкарын алсын хараагаар урам зориг авсан Амьдрах урлаг сан хүүхдүүдэд өв тэгш, үнэт зүйлсийн боловсролыг “Хүүхдүүдээ анхаарч халамжлах”, “Инээмсэглэл бол бэлэг” гэдэг хөтөлбөрөө дамжуулан үнэ төлбөргүй олгодог програм хөтөлбөр юм. Энэ нь засгийн газрын болоод хувийн програмаас гадуур юм.
Олгож байгаа боловсролын үр өгөөжийг дараах хэмжүүрээр хэмжиж болно:
- Академик үзүүлэлт
- Тухайн хүүхдийн сурлагын ерөнхий амжилт болоод сэтгэл ханамж
- Амьдралын бүхий л хүрээний хөгжил: нийгэм, сэтгэл зүй, материалаг
Бидний өмнө тулгарах сорилт, зорилтууд
Амьдрах урлагийн олон сургууль алс зэлүүд бүс нутагт хязгаарлагдмал байдлаар ажилладаг ба гэр бүлийн санхүүгийн хүндрэл нь өрхийн орлогодоо хувь нэмрээ оруулахаас үүдэн сургуулиас тэднийг завсардуулдаг. Зарим тохиолдолд бүс нутгийн самуун дэгдээгчдээс үүдээд аюулгүй байдал нь санаа зовоосон зүйл юм.
Анхаарал төвлөрөл бол йог, бясалгал бусад дотоодоос нь эрс шинэчлэх техникээр сэтгэлийг хүчирхэг болгоход тустай. Арга зүйн аргачлал нь танин мэдэх когнитив, бие махбодын , нийгмийн, оюун санааны өсөлтийг дэмжиж, улмаар энэ нь өв тэгш боловсролд хүргэдэг.
“Инээмсэглэл бол бэлэг” сургуулийн програм нь хөдөөгийн, отог омгийн, ядуусын дүүргийн сургууль гэж дотроо гурван хэсэгт хуваагддаг.
Хөдөөгийн сургуулиуд
Хөдөөгийн сургууль хотын зэргэлдээх замаар болон тог цахилгаанд холбогдсон тосгодод явагддаг. Сургуульд сурах ирцийг урамшуулахын тулд үнэгүй тээврийн хэрэгсэл, хоол, дүрэмт хувцас, ном хичээлийн хэрэглэл цүнхээр хангаж, эцэг эхчүүдэд боловсролын ач холбогдолыг яриулж таниулж зөвлөдөг. Ирцийн хэмжээ 98 хувь, завсардалт үгүй.
Отог омгийн сургуулиуд
Отог омог гэдэг нь Энэтхэгт жижиг бүлэглэлийг төлөөлөх, ба угсаа гарал, өв соёл, амьдралын хэвшлээрээ Энэтхэгийн нийгмийн зонхилох чиг хандлагаас ялгаатай. Тэд голдуу алс зэлүүд алслагдмал газар ой моддоор хүрээлэгдсэн, зам харгуй үгүй, тог цахилгаангүй байдаг. Ихэнхийн хувь эдийн засгийн хувьд сорилт бэрхшээлтэй омог отгийн бүлэгийн соёл хэдэн мянган жил хадгалагдаж үлдсэн ч одоо мөхөж алга болох аюулд нүүрлээд байгаа.
Анхны сургуулиуд 1999 онд Жарханд, Баруун Бенгаль, Трибута омгийн бүсд 1999 онд байгуулагдсан ба одоо 2800 хүүхэдтэй 20 орчим сургууль бий. Тэдгээр сургууль ирц 97%, сургуууль завсрдалт 15-аас бага хувьтай. Сурагч хүүхдүүдийн 48% нь охидууд байгаа нь уг бүс нутагт нийтлэг бус зүйл юм. Багш нарыг бүс нутгаас нь элсүүлэн авч, Багш сургах хүрээлэнд сургадаг.
Ядуусын дүүргийн сургуулиуд
Хотын ядуусын дүүрэг ядуурал, эрүүл ахуйн тулгамдсан асуудал, хэт төвлөрөл зэрэг дахин давтагдашгүй сорилт бэрхшээлүүдтэй нүүр тулдаг. Ядуусын дүүргээс ирсэн хүүхдүүд голдуу шим тэжээлийн дутагдалтай мөн гэмт хэрэг, хүчирхийллийн сүлжээнд баригдсан байдаг. Хотуудын зүрхэнд байрладаг, хот болон ядуусын суурин суугчдын хоорондын тэгш бус байдал нь залуусын сэтгэлд байнгын төсөөлөл юм. Үнэгүй боловсролын хүрэлцээ хүртээмж дутагдалтай байдал нь тэднийг мансууруулах бодис, согтууруулах ундаан зэрэгт донтомтгой болгож, мөнгө олох гэм хэргийн сэжигтэн болгодог.
Нөлөөлөл:
Энэтхэгийн 22 мужийн 702 сургуульд үнэ төлбөргүй эрдэм боловсролыг 70,000 гаруй сурагч хүүхэд эзэмшиж байна
Хөдөө, отог омог, ядуусын дүүрэгт хүүхдийн хөдөлмөр, ядуурал өргөн тархаж байна
Гэр бүлээс нь анх сургуульд явж хүмүүс
Олон сурагч хүүхдүүдийн дунд
Хүүхдийн хөдөлмөр, охид эрт гэрлэх явдлыг бууруулсан
Амьдрах урлагийн сургуультай тосгодод
Онцлох төслүүд
- Амьдрах урлагийн анхны сургууль
- Жарханд овгийн сургууль
- Үхлийн ханан дахь шинэ итгэл найдвар
- Дарави сургууль
- Хүүхдийн хөдөлмөрийн хохирогч нь боловсролын үйлчилгээ үзүүлэгч болж хувирсан нь
Энэтхэгийн Бенгалуру тосгоны Амьдрах урлагийн анхны сургууль
Вед Вигнан Маха Видхя Пит (VVMVP) нь 1981 онд Гурудев Шри Шри Рави Шанкарын эхлүүлсэн анхны хөдөөгийн сургууль юм. Сургуульд явах боломжгүй хүүхдүүд амьдрах урлагийн төвийн ойролцоо тоглож байгаа хүүхдүүдийг харсан Гурудев энэ төслийг эхлүүлсэн юм. Орон нутгийн сайн дурын ажилтнууд хүүхдүүдийг харах, эрүүл ахуйн үндсэн хичээл заах, тэдэнд боловсролын тоглоом заах, үнэгүй, эрүүл үдийн цай, хоолоор үйлчилж эхэлсэн. Тус сургууль илүү олон хүүхдүүдийг татаж эхэлсэн бөгөөд боловсролын албан ёсны бүтэц бий болжээ. Эхэндээ хүмүүс дурамжхан байсан бөгөөд зөвхөн хоёр тосгоны хүүхдүүд сургуульд сурч байв. Өнөөдөр сургуульд хамрагдах хүүхдийн тоо маш их өссөн байна.
Оюутнуудын нэг нь Приянка гэдэг охин байв. 8-аас 10-р ангид суралцаж, 10-р ангийн төгсөлтийн шалгалтанд дээд оноогоор тэнцэж, Цахилгаан, Электроникийн чиглэлээр суралцаж дараа нь Бенгалуру Метро, Төмөр замын компанид ажилд орсон. Тэрбээр Бангалор хотын метроны галт тэрэгний анхны оператороор ажилласан байна.
“Энэ насан дээр охин маань ферм дээр ажиллах байсан. Түүнийг боловсролтой болно гэж бид хэзээ ч мөрөөдөж байгаагүй. Түүнийг сургуульд явахыг харахад би их баяртай байна!”
- Сургуулийн нэгдүгээр дамжаанд явдаг хүүхдийн ээж, Хатагтай Савитри
Жарханд овгийн сургууль: Хинтерландууд боловсрол эзэмшинэ
1999 онд Гурудев Бриж Чавлагаас овгийн бүс нутгийн хүмүүст боловсрол эзэмшүүлэх талаар хүсэлт гаргахад тэрээр Бхартия Катлер Хаммер-т ерөнхий менежерээр ажиллаж, жархандын Наксалийн үймээнд нэрвэгдсэн овгуудад ажиллав. Тэрээр хамгийн хоцрогдсон бүс болох Гацилаг сонгов. Харанхуйд галт тэрэгнээс буухын тулд хэд хэдэн алхам үсрэх хэрэгтэй бөгөөд үүнийг хийхэд хэдхэн минут л болдог. Чавла 70-тай бөгөөд ихэвчлэн дүрэмт хувцас, ном эсвэл сургуулийн материал агуулсан том хайрцаг авч явдаг байв.
Өнөөдөр, Жархандын газрын зураг дээр 20 овгийн сургууль байрладаг. Нарны эрчим хүчээр ажилладаг мультимедиа өрөө зэрэг өндөр чанартай дэд бүтэц бүхий сургуулиудтай болсон. Хичнээлүүд нь Мундари, Ораон гэх мэт орон нутгийн хэлээр эхэлж, Акики бичгийг заадаг.
“Миний охин Дукхи бол манай гэр бүлд анхны боловсрол эзэмшсэн хүн. Бусад нь боловсрол эзэмшээгүй яаж унших, бичихээ ч мэддэггүй. Бид маш их талархаж байна."
- Жаба Сорен, охин нь жархандын "Амьдрах урлаг" -ын ажиллуулдаг сургуульд сурдаг.
Үхлийн ханан дахь шинэ итгэл найдвар
Хирамати Синха залуучуудын манлайллын сургалтын хөтөлбөрийг төгссөний дараа 2003 онд Энэтхэг-Бангладешийн хил дээр байрлах "Үхлийн хана" гэж нэрлэгддэг бүсэд англи хэл дээр хичээллэдэг, төлбөргүй дунд сургууль нээхээр шийджээ.Тэрээр 1500 өрх гэрээр явж хүүхдээ сургуульд хамруулахыг уриалсан байна. Гэвч хүмүүс түүнд хүйтэн хөндий хариу өгөхөөс цаашгүй байлаа, гэсэнч Шри Шри Гян Мандирийг 15 хүүхэдтэй эхлүүлсэн. Одоо бараг 600 сурагч суралцдаг. Хэсэг сурагчид нь боловсролгүй орон нутгийн загасчдын гэр бүлээс гаралтай. Мөн зэвсэгт бүлэглэлийн хэд хэдэн хүүхдүүд бас энд суралцсан байна.
Хирамати-д энэ сургуулийг нээснийх нь төлөө 2015 оны 12-р сард Бхарат Далит Сахитягийн Академийн доктор Б.Р Амбедкарын үндэсний философийн шагнал гардуулав. Тэрбээр мөн Н.Хиллз дүүргийн Брунонло, Кэйплео, Каримайг дүүргийн Даргарбанд, Касар дүүргийн Хасапүжи зэрэг сургуулиудад ажиллаж эхэлсэн бөгөөд зарим нь бослого гаргадаг газар юм.
Дарави сургууль: Азийн хамгийн том ядуусын хороолол дахь боловсролын төв
Азийн хамгийн том ядуусын хот болох Дарави дахь анхны англи хэлтэй дунд сургууль нь Шри Шри Видя Мандир юм. Хэт их төвлөрөл, эцэг эхийн боловсролд хайхрамжгүй байдал зэрэг хүүхдүүдийн ар гэрийн хүнд нөхцөл байдлыг үл харгалзан тус сургууль нь амжилттай хөгжиж, нутгийн иргэдэд боловсрол эзэмшүүлж байна. Дарави сургуульд 400 гаруй хүүхэд суралцдаг.
Хүүхдийн хөдөлмөрийн хохирогч нь боловсролын үйлчилгээ үзүүлэгч болж хувирсан нь
Винод Чауханы аав нь оёдолчин боловч архи уудаг байсан ба ээж нь улирлын чанартай тариалан дээр ажилладаг байжээ. Эцгийнхээ муу зуршлаас болж Винод ба дүү нь цайны дэлгүүрт өглөөнөөс орой хүртэл ажилладаг байсан байна. Энэ ажлын дараа нь өөр олон төрлийн ажлууд бас хийжээ: цаасан шувуу зарах, ногоо зарах, цэцэрлэгжүүлэлт хийх гэх мэт ажлуудыг хийдэг байв. “Бид боловсролдоо анхаардаггүй байв. Би 10-р ангийг шалгалтандаа хоёр удаа унасан бөгөөд хинди хэлнээр хэрхэн зөв уншиж, бичихийг ч мэддэггүй байсан."
YLTP төгссөний дараа Винод суралцах урам зориг авч, 10-р ангиа төгсөж, Худалдааны чиглэлээр үргэлжлүүлэн суралцсан. "Миний хувийн амьдралд гарсан өсөлт надад илүү их итгэл өгч, ядуу буурай бүлгийн хүүхдүүдэд боловсрол олоход туслахаар шийдсэн юм. Би бусад хүүхдүүдэд туслахыг хүсч байна, тэгвэл тэд миний туулсан хэцүү замаар явахгүй. Миний мөрөөдөл бол хүүхэд бүр боловсролтой болж, тэд бие даасан хувь хүн болж цэцэглэхийг харах юм. ” Өдгөө тэрээр Мадхья Прадеш мужийн Дарх хотод ядуу нутгийн 250 гаруй оюутанд үнэ төлбөргүй сургууль ажиллуулдаг.
