Są dwa rodzaje szacunku:
- Szacunek związany z pozycją, sławą lub majątkiem. Ten rodzaj szacunku nie jest trwały. Można go stracić wraz z utratą majątku lub statusu.
- Szacunek, którym cię darzą ze względu na piękne zalety, takie jak uczciwość, dobroć, zdolność zaangażowania, cierpliwość i uśmiech. Takiego szacunku nikt ci nie odbierze.
Im mniej przywiązujesz się do własnych zalet, tym więcej szanujesz siebie. Kto jest przywiązany do swoich cnót, ten na każdego spogląda z góry i owe cnoty zaczynają maleć. Nieprzywiązanie do cnót i zalet rodzi najwyższy szacunek do samego siebie.
Często myli się ego z szacunkiem do siebie. Ego wymaga porównań z drugimi, podczas gdy szacunek do siebie jest po prostu ufnością w siebie. Jeśli, na przykład, ktoś twierdzi, że zgłębił matematykę czy geografię, ujawnia szacunek własny. Kto jednak powie: „znam to lepiej od ciebie”, ujawnia ego.
Ego znaczy po prostu brak poważania dla Jaźni.
Ego cię często rozstraja. Szacunek do siebie nie rozstraja, jest odporny na działanie czynników zewnętrznych. Dla tego, kto sam siebie szanuje, wszystko jest grą, w której wygrana czy przegrana nic nie znaczy, a każdy krok jest radością, każde posunięcie świętowaniem.
Szacunek dla Jaźni uświadamia ci po prostu, że już masz szacunek.
Tym razem wszystkie drogi prowadziły nie tyle do Rzymu, co do Florencji, gdzie na spotkanie Gurudev zjechano się z całych Włoch. Organizatorem imprezy był prezydent Toskanii, który zrobił Kurs Podstawowy i Zaawansowany. Potem Gurudev pojechał na Litwe, aby zainspirować tam zjazd wschodnioeuropejskich nauczycieli jak i kurs zaawansowany.
Po powrocie do Bangalore Gurudev udzielił błogosławieństwa 35-ciu Yuvacharyom (młodocianym przywódcom), którzy w niedziele ukończyli naukę i będą rozpowszechniać program 5H w 4 okręgach lub 236 miejscowościach.