Ik had nog nooit gehoord van het DKP (Divine Karnataka Project), en ook niet van Gurudev Sri Sri Ravi Shankar. Op een dag vertelde een vriend me over hem en hij stelde voor om een training van 21 dagen te volgen met de naam DKP. Hij zei dat het iets heel goeds was. Ik zei dat we Moslims zijn, en dit soort dingen niet doen.
Toch belandde ik in het internationale centrum van Art of Living in Bangalore voor de 21-daagse training. Ik had hier nooit het gevoel dat ik een Moslim was, of een Sikh of een Hindoe. Ik zag alleen mensen.
Na 15 dagen training werden we uitgestuurd voor Nav Chetna Shibir. Ik had 400 roepies bij me. Dat geld was al na 10 dagen op, en toen dacht ik: wat moet ik nu doen? De volgende gedachte die ik kreeg was dat ik telefoons kon opladen en zo wat geld kon verdienen. Hiervoor belde ik mijn vriend Altaf, en zo kon ik 500 roepies verdienen.
Ik wil ook graag de ervaring delen over toen ik naar een ander dorp ging voor Nav Chetna Shibir. Toen ik het dorp binnenkwam zag ik meteen Gurudev's foto in een huis. Ik was heel blij om te zien dat mijn guru hier al voor mij was aangekomen. Toen ontmoetten ik een van de dorpsbewoners en zei hem dat we hier drie dagen zouden blijven voor Nav Chetna Shibir, en dat we op zoek waren naar eten en onderdak. Hij zei: ik heb vantevoren geen informatie gekregen, dus dat kan niet. Ik antwoordde hem dat als hij het niet kon regelen, ik dan naar een ander huis zou gaan en na vier dagen weer naar huis zou gaan. Toen stemde hij toch toe en zei dat hij de reputatie van zijn dorp niet kon schaden. Hij stelde een huis ter beschikking en een plek voor de Shibir. Toen begonnen we met de Shibir, waar veel volwassenen en kinderen naar toe kwamen. Op de eerste dag brachten ze ons eten. Maar op de tweede dag bleven we uren wachten, maar we kregen geen eten. Daarom gingen ik en de mensen uit mijn team naar het huis van iemand met de naam Patel. Maar zijn vrouw zei dat ze ons niet kon helpen omdat haar man op het land was. We dachten: hoe komen we nu aan eten?
Toen we terug gingen naar onze accomodatie zagen we dat iemand achter ons aanliep met eten in zijn hand. Toen hebben we alle vijf blij gegeten en we zagen dat in de krant waar het eten in was gewikkeld Gurudev's foto stond. Ik voelde dankbaarheid voor hem, en wilde hem kussen in plaats van te eten. Tenslotte wil ik nog 1 ding zeggen:
“Jati na pucho sadhu ki, wo hindu hai ya musalman. Pooch lijiye gyan, mole karo talwar ka pada rehne do mayan” (Zie niet de kaste, het geloof of de kleur van iemand met kennis, zie alleen de kennis. Als je wilt waarderen, waardeer dan het zwaard en niet de schede.)
Dorp: Bidar
